- reżyser, scenarzysta filmów dokumentalnych; absolwent naszego liceum (matura 1951r.).

            Ukończył studia na Wydziale Reżyserii Filmowej w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi (dyplom 1959r.), do roku 1972 związany był z Wytwórnią Filmów Dokumentalnych, do 1990 z Wytwórnią Filmową „Czołówka” oraz Wytwórnią Filmów Oświatowych. Współpracował z TVP; stworzył ponad sto dokumentów filmowych prezentowanych m.in. na festiwalach oraz w telewizji w ramach cykli: „Małe Ojczyzny” i „Czas na dokument”. Nagrodzony i wyróżniony został m.in.: za film „Mówi ziemia” Srebrnym Smokiem na II Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1962), za obraz „Strach ma wielkie oczy” na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych i Animowanych w Lipsku (1965) oraz na Przeglądzie Filmów Społeczno-Politycznych w Łodzi (w 1975 za film „Do twarzy mu z czarnym krzyżem” i 1984 r. za „Alarm dla pokoju”) . W 1999 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Kłodzka za dokumenty dotyczące naszej małej ojczyzny.

            Reżyser przez wiele lat aktywności twórczej szukał spraw prawdziwie poruszających, ważnych zarówno ze względu na przeszłość, jak i teraźniejszość oraz przyszłość. Wielokrotnie podejmował kwestie dotyczące historii (m.in. filmy: „Stutthof”,  „Granica zbrodni Artura Greisera”, „Albert Forster”, „Niefachowy stryczek”), ale równocześnie ukazywał problemy i ludzi współczesności (np. „Obcy”, „To zło złotostockie”, „Czarna góra, czarna dziura i siłaczka”). Powracając do pewnych tematów i bohaterów, dążył do jak najpełniejszego przedstawienia nurtujących go zagadnień. Pamiętając rady nauczycieli zawodu, tworzył filmy z przesłaniem, co ważne, wciąż aktualnym. Poruszał tematy kontrowersyjne, często przez innych pomijane lub ujmowane stereotypowo, dotyczące m.in. trudnych ze względów historycznych relacji polsko-niemieckich, współistnienia różnych kultur, aktualnych problemów społecznych czy kwestii obyczajowych. Często interweniował w sprawach szczególnie mu bliskich, dotyczących np. Kłodzka i okolic – miejsc swojej młodości, do których z ogromnym sentymentem powracał przez całe życie (m.in. filmy: „Miasto, które może zginąć”, „Wilcza Jama i okolice”, „Most z żelaza”).

Ważny element kłodzkiej historii reżysera to niewątpliwie szkoła, do której uczęszczał – dzisiejsze I Liceum Ogólnokształcące im. B. Chrobrego (dawne Kolegium Towarzystwa Jezusowego, w czasach edukacji Roberta Standy – Państwowe Koedukacyjne Gimnazjum i Liceum im. B. Chrobrego). To tutaj rozpoczęła się artystyczna przygoda późniejszego dokumentalisty, tutaj przez wiele lat odbywały się cykliczne spotkania twórcy z młodzieżą, pełne pasji dyskusje na temat filmów i życia. Tutaj też powstał film „Oda”(2006), w którym uczniowie „Chrobrego” przed kamerą opowiadali o tym, jak widzą swoją przyszłość, o swoich planach opuszczenia Kłodzka, o ewentualnych wyjazdach za granicę, a reżyser, który twierdził, że „tu naprawdę jest przyszłość”, przekonywał do tego, że trzeba tu pozostać, że „bogactwo i urok tych terenów gwarantują sukces”.

Robert Stando – wybitny absolwent „Chrobrego” stał się także w pewnym sensie nauczycielem i wychowawcą kolejnych pokoleń uczniów liceum. Jego filmy zaangażowane w sprawy ważne dla człowieka, społeczności, narodów pozostaną dla nas drogowskazami. Utrwalone w pamięci i dokumentacji szkolnej spotkania autorskie będą już zawsze częścią historii i tradycji naszej szkoły.

MISTRZU, BĘDZIEMY O TOBIE PAMIĘTAĆ…